Διδάσκοντες

Επίκουρη Καθηγήτρια Παθολογίας Λόγου Επικοινωνίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η κλινική της εμπειρία συμπεριλαμβάνει την οργάνωση και το συντονισμό του Προγράμματος Πρώιμης Αντιμετώπισης του Κέντρου Κοινοτικής Ψυχικής Υγιεινής Βύρωνα-Καισαριανής της Α’ Ψυχιατρικής Κλινικής (ΕΚΠΑ). Έχει επίσης μακροχρόνια διδακτική και κλινική εμπειρία σε θέματα που αφορούν στις διαταραχές λόγου και επικοινωνίας παιδιών προσχολικής ηλικίας, στην οργάνωση κοινοτικών προγραμμάτων πρόληψης;, στη σχολική ετοιμότητα, στη διεπιστημονική προσέγγιση των διαταραχών λόγου και στη θεραπευτική αντιμετώπιση δίγλωσσων-πολύγλωσσων παιδιών. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα συμπεριλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, την αποτελεσματικότατα της θεραπευτικής παρέμβασης και τις μακροχρόνιες επιπτώσεις των διαταραχών λόγου και επικοινωνίας.

Επίκουρος Καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Ευρωπαϊκής και Βαλκανικής Ιστορίας στο Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στο μελέτη των γερμανο-ελληνικών σχέσεων κατά τον 20ό αι., καθώς και σε ζητήματα σχετικά με την ιστορία της ελληνικής Μακεδονίας την αναφερόμενη περίοδο . Ειδικεύεται στην πολιτική-διπλωματική και κοινωνική ιστορία, στη μελέτη των πολεμικών συρράξεων και των εμφύλιων συγκρούσεων.

Εκπαιδευτική ψυχολόγος µε σπουδές στο Πανεπιστήµιο του Μπράιτον και ειδίκευση στις µαθησιακές δυσκολίες, στα δευτερογενή ψυχολογικά προβλήµατα και στα προβλήµατα συµπεριφοράς στο χώρο του κανονικού σχολείου. Κάτοχος Master και Ph.D. στον τοµέα της Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας. ∆ίδαξε στα Πανεπιστήµια του Sussex και Nottingham Trent της Αγγλίας. Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας ∆υσλεξίας (ΕΕ∆) και ιδρυτικό της µέλος. Συνεργάτης της Ειδικής ∆ιαγνωστικής Θεραπευτικής και Ερευνητικής Μονάδας «Σπ. ∆οξιάδης», υπεύθυνη του τµήµατος Μαθησιακών ∆υσκολιών και του Ιδρύµατος «Σπ. ∆οξιάδης - Έρευνα για το παιδί». Έχει σηµαντικό ερευνητικό και διδακτικό έργο, το οποίο συνοψίζεται στο βιβλίο της «Μαθησιακές δυσκολίες και προβλήµατα συµπεριφοράς στην κανονική τάξη».

Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο ειδίκευσης στην Οθωμανική Ιστορία από το Πανεπιστήμιο Bilkent στην Άγκυρα, καθώς και στην Ιστορία της Ισλαμικής Μέσης Ανατολής από το Πανεπιστήμιο Harvard, όπου ολοκληρώνει τη διδακτορική του διατριβή. Έχει εργαστεί στο ‘Aga Khan Program for Islamic Architecture’, The Fogg Art Museum-Harvard University. Έχει διδάξει ως Teaching Fellow μαθήματα οθωμανικής ιστορίας, τουρκικής γλώσσας και ιστορίας της τέχνης στο Πανεπιστημίου Harvard. Έχει διδάξει τουρκικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και οθωμανική γλώσσα και παλαιογραφία στο Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, του οποίου είναι ιστημονικός συνεργάτης. Έχει εκδόσει άρθρα και βιβλία σχετικά με την οθωμανική γεωγραφία και χαρτογραφία.

Οµότιµος Καθηγητής Φιλοσοφίας και Ψυχολογίας του τµήµατος Ελληνικής Φιλολογίας του ∆ηµοκρίτειου Πανεπιστηµίου Θράκης. Σπούδασε Παιδαγωγική στην Παιδαγωγική Ακαδηµία Κύπρου και Φιλοσοφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστηµίου Αθηνών, του οποίου είναι ∆ρ Φιλοσοφίας. ∆ιδάσκει Φιλοσοφία στο µεταπτυχιακό πρόγραµ α Φιλοσοφίας του Πανεπιστηµίου Αθηνών. Τα ενδιαφέροντά του εστιάζονται στην Αρχαία Φιλοσοφία και, ειδικότερα, στην πλατωνική και νεοπλατωνική διανόηση. Είναι συγγραφέας πολλών φιλοσοφικών βιβλίων και άρθρων, που έχουν δηµοσιευθεί σε επιστηµονικά περιοδικά του εσωτερικού και του εξωτερικού.

Γεννήθηκε στη Βέροια και ολοκλήρωσε τη 2βάθμια εκπαίδευση στη Κατερίνη. Απ’ το 1990 έως το 2005 εργαζόταν και ταυτόχρονα σπούδαζε στη Γερμανία. Οι σπουδές/μελέτες και έρευνές του είναι εμποτισμένες από τη Βιολογία, Ιατρικές επιστήμες, Μοριακές βιοεπιστήμες, Νευροεπιστήμες, Θεολογία, συνεχίζοντας έτσι την παρακαταθήκη των προγόνων του στην ανάληψη του όρου «Πανεπιστήμων». Βιώνοντας, όμως, το μόχθο και πόνο των συνανθρώπων του άμεσα και καταλυτικά, έχει αρκετά χρόνια που, ολοκληρωτικά αποποιήθηκε κάθε όρο, έννοια και τιτλοφόρηση ιδιότητας που συνάδει με οιαδήποτε επαγγελματική ή άλλη μορφή ωφελιμισμού και ανταπόδοσης. Μαζί με τη σύζυγο του παρευρίσκονται, συμμετέχουν και ολοκληρώνουν επιμορφωτικά σεμινάρια, διαλέξεις, ομιλίες και συνέδρια με πρώτιστο και απόλυτο σκοπό και στόχο, την ευαισθητοποίηση του απλού ανθρώπου στην προσωπική ανάληψη της δικής του ζωής και ευεξίας, έτσι, όπως νοείται στο διαχρονικό ψυχοβιοδυναμικό πρίσμα και μέτρο, ώστε ο καθημερινός, απλός και ηρωικός συνάνθρωπος να ανακαλύψει και προσδιορίσει το Αληθινό νόημα και πραγματική Σημασία στη ζωή του τώρα και μετέπειτα.

Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών.

Καθηγητής Πολιτικών Επιστημών. Από το 1986 έως το 2014 δίδαξε στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών (αρχικά ως Λέκτορας και από το 2003 ως Καθηγητής) και διετέλεσε επί 8 χρόνια υπεύθυνος του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών «Πολιτική Επιστήμη και Κοινωνιολογία». Από το 1984 έως σήμερα έχει δημοσιεύσει επτά αυτοτελή έργα (τα δύο σε συνεργασία με άλλους), είχε την επιμέλεια έξι συλλογικών τόμων, ενώ τα δημοσιευμένα άρθρα του σε θέματα εκλογικής κοινωνιολογίας και πολιτικής ιστορίας ξεπερνούν τα 40. Έχει κατά καιρούς συνεργαστεί σε ερευνητικά προγράμματα, με το Centre d’ Etudes de la Vie Politique Francaise (CEVIPOF) στο Παρίσι, με το CIS (Centro de Investigaciones Sociologicas) στη Μαδρίτη, καθώς και με Πανεπιστήμια Βουδαπέστης και Μαδρίτης.

Ομότιμος Καθηγητής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Φοίτησε στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Aκαδημία, στη Μετεκπαίδευση Δασκάλων του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο State University of New York (M.S. στην Ψυχολογία και στην Ειδική Εκπαίδευση) και στο University of Illinois (Ph.D. στις Μαθησιακές Δυσκολίες και στην Κοινωνική Ψυχολογία). Διετέλεσε επίκουρος καθηγητής Ειδικής Αγωγής στο University of Illinois (1967-1970), τακτικός καθηγητής Ψυχολογίας του Παιδιού και του Εφήβου στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (1970-1978) και τακτικός πρωτοβάθμιος καθηγητής Γενικής Ψυχολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου (1978-2000). Διετέλεσε Κοσμήτωρ και Πρόεδρος Τμημάτων της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και αντιπρόεδρος του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Ανηγορεύθη Επίτιμος Διδάκτωρ του Παιδαγωγικού Τμήματος Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγίου. Ερευνητής και συγγραφέας επιστημονικών συγγραμμάτων στην Ψυχολογία του Παιδιού του Εφήβου και στην Ειδική Αγωγή Μαθησιακές Δυσκολίες. Από το 2001 είναι Γενικός Γραμματέας των Αρσακείων Σχολείων.

Καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το 1983 αποφοίτησε από το Ιστορικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Με υποτροφία του Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ) και του γερμανικού κράτους πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην ιστορία της Ανατολικής και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και στη Σλαβολογία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου (1985-1991). Το 1991 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Μονάχου με διατριβή σχετικά με το Μακεδονικό. Το 1993 διορίστηκε επιστημονικός συνεργάτης στο Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου (ΙΜΧΑ). Το 1999 εκλέχτηκε Λέκτορας Νεώτερης και Σύγχρονης Βαλκανικής Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, το 2004 εξελίχθηκε στη θέση του Επίκουρου Καθηγητή, το 2009 στη θέση του Αναπληρωτή Καθηγητή και πρόσφατα στη θέση του Τακτικού Καθηγητή. Έχει γράψει πολλές μελέτες και άρθρα για την Ιστορία των Βαλκανίων, αλλά και για τις τρέχουσες εξελίξεις, έχει συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Γνωρίζει Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ρωσικά και τις βαλκανικές γλώσσες.